Het gebruik van het tatoeëren is zo oud als het bestaan van de mensheid. De EGYPTENAREN tatoeëerden reeds 4000 jaar voor Chr. Op vele mummies werden tatoeages gevonden, zoals ook op een mummie van een Egyptische prinses, welke uitvoerig bleek te zijn getatoeëerd en leefde 2000 jaar voor Chr.
Volgens berichten van Herodotus (450 jaar voor Chr.), Strabo en Plinius was tatoeëren gebruikelijk in Thracië, Dacië, Sarmatië en Agathyrsië. Bij de oude Assyriërs wordt het tatoeëren dikwijls vermeld.(gelaatstatoeages) In de Bijbel wordt het aan joden verboden. Bij Christenen was het lange tijd gewoonte, godsdienstige symbolen op het lichaam aan te brengen.
Het tatoeëren bij natuurvolken werd ontdekt door ontdekkingsreizigers, die Oost en West gingen verkennen. Een beroemde ontdekkingsreiziger en schrijver, Captain Cook beschreef zijn bevindingen, o.a. na zijn bezoek aan Tahiti, dat werd ontdekt in 1769. Men beschouwde aanvankelijk deze bevolking als de bron van het tatoeëren, dat ‘ta-tau”werd genoemd en zo ontstond de naam tatoeëren. Na steeds meer reizen naar vreemde streken kwam men in contact met steeds andere volken, die steeds weer andere motieven gebruikten op steeds andere plaatsen en om steeds andere redenen.
In Nieuw Zeeland leefden de MAORI’S. Hun voornamelijk gelaatstatoeages, die bij zowel de mannen als vrouwen werden aangebracht met fraaie ingesneden cirkelvormige patronen, dienden voor het doorgeven van de tradities van de stam, alsmede voor toegang van de ziel in het dodenrijk. Een niet getatoeëerde overledene vond nimmer rust in het dodenrijk.
In Borneo leefden de DAJAKS. Het waren koppensnellers, die op hun lichaam zowel de stamtekens aan brachten als tatoeëringen wegens moed en het aantal gesnelde koppen. De sierlijke patronen werden eerst door middel van een stempel aangebracht en dan door middel van een kamvormig instrument in de huid gehamerd.
In JAPAN werden met de hand (een bamboe stokje voorzien van een bundeltje naalden) fraaie voorstellingen over het gehele lichaam ingestoken. Deze voorstellingen werden eerst dan aangebracht nadat de juiste goden en het karakter van de te tatoeëren persoon waren uitgezocht. Deze bodysuites werden in hoofdzaak aangebracht bij de Yakusa (Japanse Maffia) en bij Geisha’s. In Japan is het tatoeëren officieel verboden, doch het beroep wordt o.a. in Tokyo actief uitgeoefend. Japanners hebben echter een afkeer van tatoeëringen, hoewel elke bodysuit een kleurenrijk kunststuk is. Tegenwoordig gebruiken de Japanse tatoeëerders ook tattoo machines. Het tatoeëren aldaar dateert vanaf het Edo-tijdperk (1600-1868).
In INDIA (Laos, Annam, Cambodja, Birma) is het tatoeëren reeds eeuwen in gebruik o.a. als kaste teken. Verder vindt men het in THAILAND, waar nog heden gehele bovenlichamen met vele krulletjes worden versierd, in NIEUW GUINEA bij de PAPOEA’S,in de binnenlanden van AFRIKA bij vele volksstammen, in MEXICO, in NOORD en ZUID AMERIKA bij vele INDIANENSTAMMEN, bij de KALINGERSTAM op LUZON (Philippijnen), op de CANARISCHE EILANDEN, MAROKKO + TUNESIE als gelaatstatoeëringen bij vrouwen en bij Berberstammen.
Bij de AINUS op het N-Japanse eiland HOKKAIDO werden bij de meisjes de bovenlippen als een brede snor met omhooglopende punten getatoeëerd. Ook de onderarmen werden volledig bewerkt.
In SOEDAN tatoeëerden de NUBA’S zich, in KENIA de NONGOS, in de KONGO werden de kinderen heel jong getatoeëerd zodat ze niet voorgoed bij andere stammen in de bossen konden terechtkomen. Verder was tatoeëren gebruikelijk in POLYNESIË, MICRONESIË, op de MARQUESAS-EILANDEN in de Stille Zuidzee (door Captain Cook ontdekt in de 2e helft van de 18e eeuw) waar het gewoonte was bij de vrouwen mooie kunstzinnige tatoeages aan te brengen op handen, voeten en gelaat. De mannen waren over hun gehele lichaam versierd.
Op TIGRE in ETHIOPIË waren de vrouwen van top tot teen getatoeëerd terwijl de mannen slechts een kleine versiering op de bovenarm hadden. Op de CORAAL en COCOSNOOT-EILANDEN worden vanaf de puberteit steeds meer tatoeëringen aangebracht; bij mannen deels, bij vrouwen geheel. Op de MENTAWEI-EILANDEN bij Sumatra leven de SAKOEDDEI, die zich versieren met lijnen en spiralen. Na 1890 werd het zich laten tatoeëren gewoonte bij zeelieden uit USA, Engeland en Frankrijk.
In 1947 werd in Siberië door Russische archeologen een graftombe ontdekt van rijke steppen ruiters. De lijken waren door de intense vrieskoude geconserveerd.
Ze hadden zo eeuwenlang onder het ijs gelegen. Één van de lijken was van een groot gespierd stamhoofd en zijn gehele lichaam was uitvoerig getatoeëerd.
De tatoeërmachine werd ruim 100 jaar geleden (28-12-1891) uitgevonden door de Ier RILEY en 10 jaar later door hem verbeterd. Hij noemde zijn uitvinding “TATTAUGRAPH”. De machine bestond uit een roterende elektromotor en na de verbetering uit een vibrerende en dat is nu de standaardmachine voor bijna alle tatoeëerders. Riley vestigde zich in New York en rond 1897 brak daar een tattoo-hysterie los. Als kleurstoffen gebruikte hij gemalen baksteen, lampezwart, buskruit, kaneel en 0.-I. inkt. Voorheen werd getatoeëerd met stokjes, voorzien van bundeltjes naalden, zoals o.a.in Japan.
Nieuw Zeeland gaf afgelopen jaren 2 maal een serie Postzegels uit, gewijd aan de Maori’s, de oorspronkelijke bewoners, met afbeeldingen van hun gelaattatoeëringen.
Een zeer bekende en beroemde tatoeëerder in Londen was George Burchett, (1872-1953). Hij versierde vele koningen en andere adellijke personen.
Omstreeks 1920 ging men in Amerika van het standpunt uit “dat het op zichzelf niet bepaald immoreel moest worden geacht een afbeelding op de huid te dragen maar dat dit wel zou kunnen wijzen op de losse zeden van de drager zelf en dat diens invloed op zijn kameraden wel eens minder positief kon zijn. De Amerikaanse Marine heeft mannen nodig van onbesproken gedrag”. In de Canadese staat Alberta was het omstreeks 1970 nog steeds strafbaar een getatoeëerd naakt met zich mee te dragen. In 1974 stond er nog een straf op van 35 dollar en de verplichting om het kwaad te herstellen. Prostituees maakten ook veelvuldig gebruik van tatoeages. In 1847 waren in Kopenhagen meer dan een kwart van alle geregistreerde Kopenhaagse dames van fraaie tatoeages voorzien.
Men kan tatoeages niet zonder meer in een seksuele sfeer plaatsen. Het is meer een vorm van exhibitionisme. Rond 1820 lieten steeds meer adellijke dames in Europa zich van een tattoo voorzien, waarvan zelfs hun goede vrienden en bekenden geen flauw vermoeden hadden. Door de vele ontdekkingsreizen en handelsvaarten lieten steeds meer zeelieden zich tatoeëren in landen waar het tatoeëren gebruikelijk was. Omstreeks 1920 verminderde de animo, doch tijdens W. O.-II won de tatoeage opnieuw terrein.
Rond de 16e eeuw kwamen vele Kruisridders na hun pelgrimstocht naar het verre Oosten,terug met een tatoeëring, bestaande uit christelijke symbolen.
In 1989 schreven alle kranten dat tatoeages bij jongeren uit de mode waren. Nu, in 1993, is het weer grote trend. Er is momenteel meer vraag naar “zwart-wit tatoeages”, dat wil zeggen geen kleuren doch vele nuances van donker naar licht. Verder is er veel vraag naar Keltisch werk, kunstig gevlochten lijnen uitgevoerd in zwart en witte contrasten en verder tribal-tattoos, afkomstig van Dajak-en Indianen motieven.
In de mode-industrie wordt op de wildste manieren gebruik gemaakt van tattoo-motieven.
Plaatsen voor een tatoeëring die hoog scoren zijn bij mannen bovenarmen, borst en rug, hoe meer en hoe groter, hoe beter. Bij vrouwen zijn het borsten, schouders, heup, bil en lies, altijd fijn en elegant.
De opkomst en resistentie van virussen hebben een groep tatoeëerders aan het denken gezet. Om te voorkomen dat er ongelukken, besmettingen en infecties zouden kunnen optreden, werd de Nederlandse Bond van Tatoeëerders opgericht. In samenwerking met de Amsterdamse GG&GD werden strenge eisen opgesteld betreffende werkwijze waaraan de tatoeëerder moest voldoen en inrichting ven zijn studio, waarvoor hij had zorg te dragen. De studio’s van de Bondsleden worden zonder aankondiging gecontroleerd en bij goedkeuring ontvangen zij een certificaat dat jaarlijks wordt vernieuwd. Zo wil de Bond het, vak van de tatoeëerders beschermen. Helaas blijven er knoeiers en beunhazen bestaan, omdat het beroep niet aan vestigingseisen is gebonden.
Het taboe, dat lange tijd omtrent tatoeëring bestond, is doorbroken. In alle rangen en standen wordt het thans toegepast. Zij die zo gauw klaar staan om een ander te veroordelen en een etiket op te plakken, moeten zich maar laten nakijken.
Contact opnemen
